بیماری اولیر (OLLIER) ، در حقیقت یک بیماری اسکلتی است که به ندرت اتفاق می افتد و در بخش هایی از استخوان و نزدیک غضروف صفحه رشد ، منجر به تشکیل تومورهای غضروفی یا به عبارتی انکندروما می شود ؛ البته شایان ذکر است که این تومورها خوش خیم و غیرسرطانی می باشند اما ممکن است به دنبال برخی اتفاقات یا با گذشت زمان سرطانی شوند. توجه داشته باشید که این عارضه معمولا در دست و پا و بعضا در ستون فقرات ، لگن و دنده ها نمود می یابد و در برخی موارد ممکن است جمجه را نیز درگیر کند. چنانچه این تومور به تعداد زیادی در بدن مشاهده شود ، اصطلاحا گفته می شود که فرد به اولیر یا کندروم مبتلا است. در خصوص علائم بارز این بیماری باید بگوییم که وجود تومورهای غضروفی در استخوان های اندام های بدن سبب دفرمیتی اسکلتی و رشد غیرقرینه آن اندام شده و در نتیجه منجر به انحنای استخوان ها یا کج شدن آن ها می شود و محدودیت حرکتی در مفاصل اندام ها و در پاره ای موارد شکستگی استخوان را به دنبال دارد. طبق تحقیقات انجام شده ، شیوع این بیماری بسیار نادر است و آمار ابتلا به آن در آقایان بیشتر از خانم ها می باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره این بیماری ، تا پایان این مقاله با ما همراه باشید.
علت بروز بیماری اولیر چیست؟
تومورهای این بیماری همان طور که در ابتدای مقاله اشاره داشتیم ، خوش خیم هستند. در رابطه با تعداد این تومورها ، سایز و موقعیتی که در آن تشکیل می شوند و نیز در خصوص رشد و تکامل این تومورها باید بگوییم که این موارد در افراد مختلف غالبا متفاوت است. و اما علت این بیماری با توجه به تحقیقات وسیع انجام شده ، هنوز مشخص نشده است و نمی توان گفت این بیماری ناشی از نقص ژنتیکی است یا جهش های ژنتیکی منجر به ایجاد آن می شوند. لازم به ذکر است که این بیماری وراثتی و ژنتیکی نیست و در حالت کلی با اختلال دفرمیتی اسکلتی همراه است لذا چنانچه با علائم آن روبرو شدید باید سریعا به پزشک متخصص ارتوپد مراجعه نمایید.
در صورت ابتلا به این بیماری نگران نباشید ، زیرا با مراجعه به بهترین متخصص ارتوپد و تشخیص بالینی و نیز ارزیابی های رادیولوژی و ارتوپدی تا حد قابل قبولی می توان به درمان این بیماری کمک کرد.
علائم بیماری اولیر
افراد مبتلا به این بیماری ، در ابتدای بزرگسالی معمولا با ناهنجاری های استخوانی بخصوص در قسمت دست ها و پاها مواجه می باشند و از این رو غالبا دارای عضلات توسعه نیافته بوده و کوتاه قامت هستند. لازم به ذکر است که تورم های متعدد خصوصا در دست و پاها منجر به تغییر شکل بدن شده و این اتفاق ، به کوتاه شدن اندام ها و در نهایت لنگیدن فرد در حین راه رفتن منتج می شود.
البته باید متذکر شویم که این بیماری بر هوش افراد مبتلا به آن ، تاثیر منفی نگذاشته و همچنین بر طول عمر نیز اثری ندارند.
آیا تومورهای غضروفی یا همان انکندروما ممکن است ناپدید شوند؟
یکی از شاخصه های این بیماری این است که تومورهای این بیماری ، در برخی موارد در سنین بزرگسالی به خودی خود برطرف شده و ناپدید می شوند.
در صورت ابتلا به اولیر باید به چه پزشکی مراجعه کرد؟
لازم به ذکر است که علائم این بیماری از سنین کودکی نمود یافته و تا بزرگسالی نیز ممکن است ادامه دار باشد. به طور کلی در صورت رویارویی با علائم آن باید به پزشک متخصص ارتوپدی مراجعه کرد ، مراجعه به هنگام به این متخصصین سبب تشخیص صحیح بیماری شده و در نتیجه روند مناسب درمان سریعا آغاز می شود.
آیا ژنتیک در ابتلا به بیماری اولیر نقش دارد؟
خیر این بیماری وراثتی نمی باشد و در طول زندگی و به خودی خود ایجاد می شود ؛ ضمنا باید بگوییم که ابتلای فرد به این بیماری دال بر این نیست که ممکن است نسل های بعد از او نیز به این بیماری مبتلا شوند.
در چه سنی می توان این بیماری را تشخیص داد؟
نشانه های بیماری اولیر معمولا از همان بدو تولد به سهولت قابل شناسایی خواهند بود ؛ البته در برخی موارد ممکن است تا 5 سالگی به وضوح ظاهر نشوند.
آیا بیماری اولیر قابل درمان است؟
برای درمان این بیماری ، هیچ نوع درمان دارویی وجود ندارد و غالبا برای کنترل آن فیزیوتراپی و استفاده از بریس های مخصوص پیشنهاد می شود ؛ البته در برخی موارد ممکن است نیاز به جراحی های استئوتومی ضرورت یابد.
